Update

Dit jaar heb ik voor het eerst genoeg oude dieren om uit te wennen (13). De eerste keer was dit op 28/2/2009, een kalme dag met weinig wind. Eerst twee dagen op 10 gram gerst gezet om ze kort te houden;

In de voormiddag heb ik eerst zes duivers losgelaten; zoals verwacht zit het kitvliegen er niet meer in. Achter 50 minuten landt de eerste duif; 3 uur later de laatste. Een is vermist en is waarschijnlijk ergens uit zicht gaan zitten.

In de namiddag zijn dan de duivinnen aan de beurt (7). Hetzelfde chaotische beeld: veel verschillen en de troep valt algauw uiteen in verschillende groepjes.

De volgende dag allemaal samen uit. Het gaat nu al veel beter en ze blijven samen, behalve één die er al vroeg de brui aan geeft; Achter twee uur laat ik de droppers los en ze komen allemaal terug op het dak van het duivenhok. Perfect ! ik heb nu liever dat ze geen fouten maken en de prestaties komen later wel.

Voor de rest van de week is het winderig en slecht weer maar zaterdag 7/3/2009 is een kalme dag met weinig wind; als voorbereiding heb ik ze twee dagen kort gehouden met 10 à 15 gram zuivering (vooral gerst). om 13 uur gaan ze alle 13 de lucht in en ze kitten goed samen; de eerste duif, weer diezelfde, landt na 2 uur; wanneer na 3 uur nog twee duiven spontaan landen besluit ik ze allemaal naar beneden te roepen wat nog lukt ook (met de droppers); ze landen allemaal mooi foutloos op het hok. Het binnenlopen gaat nog moeilijk en daar het feit dat het duivers en duivinnen samen zijn hebben ze soms meer oog voor elkander dan voor het baasje dat ze naar binnen tracht te lokken met eten. De volgende dag is het zonnig maar iets te veel wind (4 beaufort); voor het ogenblik heb ik ze nog alle 13 en dat wil ik zo houden; dus even wachten tot het weer terug rustiger wordt.

12/3/2009: mooi weer en duiven losgelaten om 12:45; één duivin landt al na twee uur en het is niet de eerste keer dat dit gebeurt; dus ik houd ze in het oog. DE andere roep ik naar beneden na 4 uur maar 4 vliegen door (drie sheffield en één kruising sheffieldXMeredith); ze vliegen de nacht in, en de volgende dag 's avonds zijn de drie sheffields terug op het hok.

16/3/2009: een prachtige lentedag met weinig wind; om de verassingen van de vorige keer te vermijden worden ze nu losgelaten om 8:45; twee duivinnen landen na 5 uur waarvan er één op het dak een ei legt; de andere krijg ik naar beneden na 8:05, met drie kwart gerst van hun normale portie de dag voordien. Ze beginnen stilaan in vorm te komen !

18/3/2009: nu laat ik ze om de twee dagen uit; merkwaardig genoeg verbeteren de tijden niet; ik denk dat ze voor het ogenblik op hun limiet zitten met dit voedingsregime; tegen 23/3/2009 slaat het weer om; dus even en pause inbouwen.

29/3/2009; start 11 uur (zomertijd) alle 12 losgelaten bij fris zonnig weer en 2 tot 3 beaufort; het was al een week geleden en de dag ervoor 15 gram zuivering gevoerd; achter 3 uur beginnen ze zeer laag over het hok te vliegen maar altijd zonder aanstalten tot landen; rond 16 uur krijgen ze hun tweede adem en gaan ze de hoogte in; om 18:30 besluit ik ze naar beneden te roepen en dat lukt zonder problemen; twee (5418 en 5423) vliegen terug op doordat ze worden opgeschrikt, ze landen pas een half uur later. De rest is vlot naarbinnen gelopen.

31/3/2009: zonnig weer en start om 10 uur; om 17:30 maken ze aanstalten tot landen maar zodra ze geland zijn worden ze terug opgeschrikt; ik had tijdens de dag ook al opgemerkt dat ze soms schichtig reageren; ik krijg ze weer naar beneden maar opnieuw worden ze opgeschrikt en gaan er als de weerlicht vandoor. Eigenaardig. Bij de derde poging krijg ik er toch 8 naarbinnen maar de 4 laatste worden weer opgeschrikt; later op de avond dat ze ongeveer van elke beweging gestressd geraken; overvliegende kauwen (en er zitten er veel), een bosduif die hun pad kruist of een wilde eend. Ze zijn niet meer naar beneden te krijgen en bij elke poging om te landen op het dak wordt er een terug zenuwachtig en ze gaan alle vier terug omhoog. Ik zie ze voor het laatst om 20:50 en dan is het ongeveer al pikdonker.

4/5/2009: juist tien dagen op verlof geweest; begin april had ik elk dier apart opgehokt maar om de verzorger niet te veel werk te geven heb ik alle duivinnen en alle duivers bijeen gestoken; je merkt duidelijk het verschil; van de duivinnen zijn er enkele eieren beginnen leggen en ook de duivers zijn uit vorm.

Op 10 juni 2008 had ik iets wat je kunt omschrijven als een rampvlucht: 5 jonge tipplers uitgelaten waarvan er de volgende dag slechts één is teruggekeerd; dat kan gebeuren, maar liefst niet te veel. Eén van de jongen was ringnummer 5415, een zwarte meredith geboren op 25 april. Niets meer van gehoord ondanks een naamring maar in januari 2009 belt er me iemand van Waasmunster (op 30 km van mijn hok) dat hij de duif gevangen had in een oude hangaar. Ik ben ze dan gaan afhalen en tot mijn grote verwondering was het beestje, een duivin, in blakende gezondheid en stevig gebouwd. Na een quarantaine van 14 dagen heb ik ze dan bij mijn andere duivinnen gevoegd en een aantal malen op het hok in de wen gezet. Ik wist niet hoe ze zou reageren bij het uitwennen maar ik kon ze hoogstens terug kwijtgeraken, dus geen enkel probleem. Op 28 februari het ik ze dan samen met de andere duivinnen uitgelaten in de hoop dat ze in de groep zou blijven, wat ook gebeurd is; 's avonds zat ze terug op het hok, en dat na een afwezigheid van 8 maand !

In 2007 had ik de eerste plannen gemaakt voor het installeren van een automatische spoetnik; het idee is simpel: de duiven loslaten als ik er niet ben zodat ze reeds voldoende gevlogen hebben als ik 's avonds thuiskom. Bij een eerste ontwerp had ik een deurtje gemaakt aan de spoetnik dat openvalt op een vooraf ingesteld tijdstip; goed begin, maar wat als de duiven dan niet onmiddellijk opvliegen ? dit valt immers moeilijk te controleren. Ook kun je met jonge dieren alles samenzetten, maar met volwassen duivers en duivinnen krijgt je zeker problemen met deze aanpak. De definitieve oplossing voor mijn automatische spoetnik kwam na een hint van Hidde De Jong: waarom ook niet de bodem laten wegvallen ipv enkel het deurtje ? dan zijn ze wel verplicht om op te vliegen; dit vond ik wel nogal drastisch: stel je voor dat je uren in de spoetnik zit en plots valt de bodem volledig weg; dan vallen ze volgens mij pardoes op de grond. Dus een gouden middenweg gezocht: een systeem waarbij de voorkant volledig openklapt en de bodem voor een stuk naar beneden valt. Om de geslachten gescheiden te houden heb ik daarbij de spoetnik opgedeeld in twee helften door een wand tussen beide zodat de duivers en duivinnen elkaar niet kunnen zien.

Hoe zit dat nu praktisch in elkaar ?

Mjn hok heeft langs de voorkant een overdekking van 50 cm; dit is in het verleden al zeer handig gebleken, maar ook voor de automatische spoetnik is dit ideaal: het biedt de nodige bescherming tegen zon en regen; het is een bak van 70X30X30 cm in twee gedeeld, bevestigd aan het overhangende gedeelte van het dak. De voor -en onderkant zijn gemaakt van stevig gaas met een maasbreedte van 2,5 cm (wordt dikwijls gebruikt bij kooien voor parkieten). De voorkant scharniert op de onderkant; de onderkant scharniert op de (vaste) achterkant van de kooi. In vrije stand klapt de voorkant volledig open, en valt de bodem ongeveer 10 cm naar beneden. Dit geeft genoeg impact om de duiven te laten opvliegen.

Het geheel is opgehangen aan een elekromagneet van 12 volt, het soort dat gebruikt wordt bij brandbeveiliging; bij stroomonderbreking verliest de elekromagneet zijn kracht en valt de spoetnik automatisch open; de elektromagneet is via een transfo 12/220 volt aangesloten aan een timer (het type dat met in een stopcontact steekt) en klaar is kees. Ik vind dit een zeer praktisch systeem. 's Morgens voor het werk worden de duiven opgeboxt in de spoetnik en je stelt de timer zodanig in dat ze genoeg gevlogen hebben als je thuiskomt. Werkt perfekt ! je kunt dit natuurlijk enkel doen als het weer stabiel is maar daar zijn de weersvoorspellingen tegenwoordig accuraat genoeg voor. Dus zeker niet gebruiken als er kans is op onweer.

Ziehier enkele foto's: